خندیدن یک نیایش است…
اگر بتوانی بخندی… آموخته ای که چگونه نیایش کنی…
جدی نباش!
عبوس هرگز نمی تواند مذهبی باشد
کسی که می تواند بخندد..کسی که طنز آمیزی و تمامی بازی زندگی را می بیند.. میخندد.
و در بطن همین خنده به اشراق خواهد رسید.
بگذار خنده ات ..خنده ای از ته دل باشد.
چنین خنده ای پدیده ای نادر است..
هنگامی که هر سلول بدن تو بخندد
هنگامی که هر بافت وجودت از شادی بلرزد
به آرامشی عظیم دست می یابی…
کارهای اندکی سراغ داریم که بی نهایت با ارزشند…
خنده یکی از این کارهاست…
(اشو)